O analizi

Test se koristi za dokazivanje prisustva infekcije prouzrokovane toksinom koji produkuje Clostridium difficile bakterija. Simptomi koji upućuju na mogućnost ove infekcije su blaga do umerena dijareja bez prisustva krvi, koja traje nekoliko dana, praćena bolovima u stomaku, sa gubitkom apetita i povišenom telesnom temperaturom, najčešće posle terapije antibioticima. Pozitivan test na toksin koji proizvodi ova bakterija će uputiti lekara da prekine dotadašnju antibiotsku terapiju i primeni onu koja deluje na C.difficile.

Uzorak

Uzorak fecesa.

Kada se ispituje?

Kada kod pacijenta postoje simptomi kao što su: blaga do umerena dijareja koja traje nekoliko dana, bol u stomaku, gubitak apetita, povišena temperatura naročito posle upotrebe antibiotika.

Priprema

Potrebno je da uzorak bude sveže uzet u sterilnu posudu. Treba sprečiti kontaminaciju uzorka urinom ili vodom. Uzorak je neophodno doneti u laboratoriju za najduže sat vremena ili ako je potrebno da prođe više vremena do transporta u laboratoriju, uzeti uzorak u posebnu posudu sa konzervansom (za informaciju se obratiti nadležnoj laboratoriji). Za decu se uzorak stolice uzima analnim brisom.

Detaljan opis

Clostridium difficile je gram-pozitivna, anaerobna bakterija, koja može produkovati dva toksina, označena kao A i B koji imaju patogene efekte na ljudski organizam. Ova bakterija je deo normalne crevne flore kod 65% zdrave dece i kod 3% zdravih odraslih ljudi. Ponekad, kada se koriste antibiotici širokog spektra dejstva za lečenje nekih drugih bakterijskih infekcija u dužem vremenskom periodu, narušava se normalna crevna flora. Normalna bakterijska crevna flora koja je osetljiva na antibiotike se eliminiše iz digestivnog trakta, dok C.difficile koja je otporna na antibiotike počinje da raste.

C.difficile počinje da produkuje dva toksina, toksin A i toksin B. Rezultat smanjenja normalne crevne flore, povećanog rasta sojeva C.difficile i produkcije ovih toksina je oštećenje donjih delova digestivnog trakta (creva, kolona) i može dovesti do inflamacije kolona i produžene dijareje. Mrtvo tkivo, fibrin, leukociti mogu formirati sloj koji prekriva površinu upaljenog creva (pseudomembrana) i dovesti do stanja koje je označeno kao pseudomembranozni kolitis.

C.difficile se prenosi fekalno-oralnim putem i najčešći je uzrok pojave dijareje kod hospitalizovanih pacijenata. C.difficile toksin je detektovan u stolici kod 20-30% ljudi sa dijarejom usled upotrebe antibiotika i kod više od 95% onih sa pseudomembranoznim kolitisom.

Faktori rizika za infekciju ovom bakterijom su:

• oslabljen imunitet,
• akutna ili hronična oboljenja kolona,
• preležana infekcija izazvana ovom bakterijom,
• skorašnja operacija gastrointestinalnog trakta,
• hemoterapija.

Simptomi i znaci infekcije su:

• česte stolice,
• abdominalni bol i grčevi,
• nauzeja,
• povećana temperatura,
• umor,
• dehidratacija,
• leukocitoza (povećan broj leukocita).

Infekcija se može zakomplikovati i dovesti do uporne dijareje, kolitisa, toksičnog megakolona ili perforacije creva, što može dovesti do sepse i smrti.

Terapija se zasniva na antibiotskoj terapiji za C.difficile.

Testovi za dokazivanje C.difficile i njenih toksina se dele u dve grupe:

• Jenostepeno testiranje - testovi za dokazivanje prisustva C.difficile toksin gena. Ovi testovi su brzi i jako osetljivi.
• Višestepeno testiranje - dokazivanje C.difficile antigena u stolici. Test detektuje antigen koji potiče od visokih koncentracija C.difficile, sojeva koji produkuju toksine i onih koji ne produkuju toksine. Testovi samim tim dokazuju prisustvo bakterije, ali ne i da li ona produkuje toksin, što upućuje na obavljanje dodatnih testova za detekciju samog toksina.
• Ostali testovi - koprokultura, uzorak tkiva dobijen gastroskopijom.